Recenzje, recenzje :)

Drodzy Czytelnicy 😍

Przedstawiamy kolejne zwycięskie recenzje :)

Zapraszamy do lektury :)

Jakiś czas temu, została mi polecona dość mało znana książka, która w okresie wydania została z góry przekreślona. Właśnie to zwróciło moją uwagę na "Trans-Atlantyk" Witolda Gombrowicza. Wtedy też pomyślałam sobie, jakim cudem powieść tak cenionego autora, mogła otrzymać taką opinię? Z pozoru, książka ta nie wyróżnia się niczym specjalnym. Kolejna opowieść z życia polskiego emigranta i jego perypetie za granicą. Jednakże, możemy popatrzyć na tą powieść w zupełnie inny sposób. Gombrowicz, w bardzo sprytny sposób zdołał zawrzeć w swoim utworze niezbyt dyskretną analogię do mickiewiczowego patriotyzmu. Witold Gombrowicz starał się ukazać swoje spostrzeżenia na temat polskiego patriotyzmu, powstałego w duchu romantycznego mesjanizmu Adama Mickiewicza. Autor w swoim utworze wyraźnie wyraża swoje niezadowolenie i pozwala sobie przedstawić polskich bohaterów w sposób karykaturalnie przestarzały. Ich zachowania są wręcz ironiczne, w perspektywie rozpoczynającej się drugiej wojny światowej. Chce on w ten sposób poruszyć problem dumy Polaków oraz ich przepełnionej tragizmem postawy, nieadekwatnej już do miejsca i czasu. Osobiście uważam "Trans-Atlantyk" za dzieło bardzo niezwykłe, zasługujące na odpowiednią interpretację. Książka ta stanowi bardzo dobry materiał na nieuchronnie zbliżającą się maturę. Niektóre fragmenty bowiem zostały celowo upodobnione do poszczególnych scen z "Pana Tadeusza" oraz "Dziadów cz.III", tym samym stanowiąc idealny przykład parodii i przeciwności. Warto przykuć uwagę również do sceny końcowej, która może wyglądać niepozornie, ale stanowi kluczową rolę w zrozumieniu i dalszej interpretacji utworu. Poleciłabym tą książkę nie tylko uczniom, ale wszystkim Polakom. "Trans-Atlantyk" pozwala na poznanie genezy polskiego patriotyzmu w zupełnie innym świetle i stanowi bardzo odważną kontrę, do tak bardzo utartego, zbudowanego przez A. Mickiewicza archetypu Polaka patrioty.

Natalia Kłusek

Miłość, rodzina, śmierć i rebelia - trzy bardzo trudne i skomplikowane wątki pozornie nie możliwe do zespojenia zostały połączone w oszałamiającą całość dzięki Suzanne Collins w książce pt. „W pierścieniu ognia”, kontynuacji trylogii „Igrzyska Śmierci”. Książka została zekranizowana tak jak pozostałe tomy, obie formy; książka jak i film rozeszły się głośnym echem po całym świecie i zyskały wiele zachwalających opinii jak i recenzji od krytyków wysokiej rangi. Suzanne Collins jest autorką wielu innych powieści jednak żadna nie odniosła takiego sukcesu jak tak owa trylogia.

„W pierścieniu ognia” opowiada o dalszym losie głównej bohaterki siedemnastoletniej Katniss Everdeen zwyciężczyni 74 głodowych igrzysk, która musi pozostać w roli kochanki Peety Mellarka drugiego zwycięscy głodowych igrzysk którego niekontrolowanie zaczyna darzyć prawdziwym uczuciem, parę miesięcy po zakończeniu igrzysk ruszają w tournée po wszystkich dystryktach w których bieda dostrzegana jest coraz bardziej, kończąc na Kapitolu. W trakcie tournée odkrywają powstającą rebelię którą Katniss nieświadomie wywołała, doświadczają również na własne oczy odpowiedzi ze strony państwa która jest wyjątkowo okrutna i nieludzka. Katniss męczą koszmary po głodowych igrzyskach, jest przerażona wywołaną rebelią ponieważ nie może nad nią zapanować pomimo tego że się z nią utożsamia jednak ulega obietnicy złożonej przed tournée prezydentowi Snow’owi aby ochronić rodzinę i przyjaciela, stara się zwrócić uwagę mieszkańców Panem na dwoje nieszczęśliwych kochanków - siebie i Peetę aby uciszyć rebelię w której prezydent dostrzega zagrożenie. W dalszej części powieści losy Peety i Katniss toczą się w taki sposób że ponownie trafiają na arenę głodowych igrzysk jednak tym razem z kimś innym niż ich rówieśnicy z innych dystryktów. Świat głodowych igrzysk i dominacji Kapitolu nad dystryktami odbywa się na ruinach Ameryki Północnej wyniszczonej przez liczne wojny. Fabuła książki pełna jest niepewności, sekretów, walki o wolności oraz potężnej determinacji w dążeniu do celu. Każda postać z osobna w książce posiada niezwykle wyjątkową i odrębną osobowość jednak Suzanne Collins połączyła je wszystkie jedną cechą; pomimo niezwykle trudnej drogi lub traumatycznych przeżyć wszystkie postacie pozostają sobą a przede wszystkim pozostają wierne swoim priorytetom i ludziom którzy im zaufali.

Moim zdaniem książka jest na tyle unikatowa i wyjątkowa że każdy z nas powinien po nią sięgnąć, nie zważając na wiek lub nasze preferencje literackie. Ja osobiście za każdym razem odkładając książkę nie mogłam się pogodzić z tym czynem ponieważ powrót do realu z świata Katniss Everdeen i rozstanie się z nią było czymś nie przyjemnym gdyż żyłam jej losami. Cytując opinie Stephanie Meyer autorki sagi „Zmierzch” o książce „W pierścieniu ognia” – „Ta książką mnie opętała” nie pozostało mi nic więcej jedynie się z nią zgodzić, niestety nie mogę tego uzasadnić z żaden sposób ponieważ aby doznać tego uczucia należy sięgnąć po ową książkę, być może „opętanie przez książkę” nie jest dla nas niczym korzystnym jednak dla tak wyjątkowej i cudownej lektury myślę że zdecydowanie należy się poświęcić.

Julia Hawlena

Pozdrawiamy! 💗💗💗